Het eerste stuk van het eerste hoofdstuk speelt zich af in een latere periode dan dat wat daarna komt.

In het klooster voelt Beda, de hoofdpersoon, zich maar half thuis. Hij voelt weinig voor heiligenlevens en hij vraagt zich toch wel wat dingen af over het geloof dat hem geleerd wordt. Hoe kan God zijn gevallen engelen naar de aarde gestuurd hebben terwijl die aarde er nog niet was? Ook kan hij niet tot bidden komen. Hij voelt er niets bij. Hij heeft eens een nachtmerrie ofzo, die waarschijnlijk beelden vertoont van zijn leven voor de schipbreuk.