De beschrijving van hoe het Romeinse volk de beeltenis van Antoninus bewondert is erg mooi. Eerst krijg je zinnen te horen die ergens in de rij worden gezegd en je komt steeds dichterbij. Bij de beeltenis blijf je hangen en komen steeds weer nieuwe mensen langs. Het is niet alleen de bijzondere vorm die de tekst hier aanneemt die dit een mooi stuk maakt, ook de dingen die de mensen zeggen maken het mooi.