Een vliegenplaag was er de hele zomer al geweest, maar nu waren de hete stenen van het plein plotseling overdekt door een zwart, zinderend tapijt, waar de zon op scheen en dat een gruwelijk zingen afscheidde, als van honderd cello's. Aan alle kanten omgeven door het hellegebroed, als op een eiland, stond Quinten rechtop in het water, naakt, zijn handen voor zijn ogen, jammerend en bevend van angst.

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 511)