'Verdomd, Edgar, volgens mij hebben we daar een dertiende. Kijk maar niet, want hij is gevaarlijk. Hij is gevaarlijk omdat hij zijn emoties kan besturen, zoals een ander zijn auto; en datgene waarmee hij ze bestuurt, is zelf geen emotie. Hopelijk komt hij ook zelf vandaag nog onder een auto. Laten we liever eens zien wie we daar hebben,' zei hij en keek naar een jongen, die schuin over het plein overstak, staan bleef en met open mond het gebouw aan de overkant in zich opnam. Op hetzelfde ogenblik stokte Onno's adem. Hij begon te trillen en langzaam kwam hij overeind.

*

Het Pantheon! Daar stond het in het echt! Het was Quinten alsof het niet waar was wat hij zag. De romeinse tempel van alle goden, twintig eeuwen oud: grauw en kaal, van onder tot boven afgekrabd door barbaren, keizers en pausen stond hij daar als een ding dat niet alleen stamde uit een andere tijd, maar ook uit een andere ruimte, - zoals soms overdag opeens een onrustbarend beeld opdook uit een droom van de voorafgaande nacht.

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 730)