Ook zelf knielde hij met gevouwen handen op de eerste trede. Hij was niet zover gegaan de achtentwintig officiële gebeden uit zijn hoofd te leren, maar om nu een kwartier lang uitsluitend zinloos zijn lippen te bewegen, leek hem ook ridicuul; dus begon hij maar latijnse verbuigingen te prevelen: 'Hic, haec, hoc. Hic, huius, hoc. Hic, huic, hoc. Hunc, hanc, hoc. Hoc, hac, hoc. Hi, hae, haec. Horum, harum, horum. Horum, his, horum. Hos, has, haec. Hos, his, haec.'

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 819)