Johannes leerde de mensen kennen, en het gebeurde hem somtijds, dat hij aan zijn vroeger leven moest denken, aan de sprookjes, die Windekind hem verteld had, en aan zijn eigen ontmoetingen. Er waren mensen die hem aan het glimwormpje herinnerden, dat in de sterren zijn gestorven makkers meende te zien, — of aan de ene meikever, die een dag ouder was dan de andere en zoveel over een roeping gesproken had, — en hij hoorde verhalen, die hem aan Kribbelgauw, de held der kruisspinnen, deden denken; of aan de aal, die niets deed en gevoed werd omdat een dikke koning deftig stond.

— De Kleine Johannes by Frederik Van Eeden (Page 130)