— Moeder! Moeder!! Kom toch! Ik weet niet wat er gebeurt... maar onraad is er zeer zeker! Niemand kan mij zeggen, wàt er gebeurt, maar zeker gebeuren er dingen! Overal om het Paleis zie ik hastati, zie ik veliten, en zij zijn niet de gewone Paleiswacht, en ik begrijp niet, wie ze verzamelt! Het Septizonium is verlicht! Stemmen van volk bruischen aan in den nacht! Moeder! Kom toch buiten! Ik ben bang, ik ben bàng voor mijn zoon Antoninus! O, zeker zijn het dié twée ­— daar! — Mammea en haar bastaard Alexianus — zeker zijn het die twee, die samenzweren tegen mijn Antoninus! — Zoo jij het niet bent, zoo jij het niet bent, die met Antoninus staat naar het leven van mijn kind!! roept Mammea, sidderend van angst en van woede. — Soemis! Mammea! gilt Moeza. O, haàt elkander toch niet! Heb ik niet dochteren twee, beide lief, heb ik niet kleinzonen twee...? — Maar Antoninus meer lief dan mijn Alexander! roept Mammea. — Is hij niet de oudste, maar heb ik Alexander, dien ik zoo even omhelsde, niet lief, en zal ik hem niet beshcermen...?? — Moeder! smeekt Semiamira. Kom meê! Kom naar buiten!! Bàng ben ik voor Antoninus! Wat gebeurt er! Ik vrees duizend dingen en weet niets! Moeder, o Moeder, ga meê, ga met mij meê naar de Oude Hoop...!

— De berg van licht by Louis Couperus (Page 312)