De troepen juichen niet meer. Op het commando van de praefectus-praetoria hebben zij gejuicht; nu, schrap in den wind zich zettend, wachten zij af, militair. Langzaam gaat de stoet door de Hoofdstraat des Kamps en met de ivoren staven groeten de Consuls... Eerst schuchter bij het Praetorium, klaart een heftiger gejuich op uit den wind, onduidelijk eerst, verwaaid, maar dan beslister uitklankend in duidelijkheid: — Heil, heil de verheven Consuls! Dat is nog het Volk, dat juicht! Maar Antiochianus commandeert nu de langs den weg opgestelde troepen, voetvolk en paardvolk, bulderend: — Diï te servent, Antonine! — Alexander, Diï te servent! — Heil, heil Alexander! juicht het razende Volk na. Heil Aurelius Alexander Caezar Aug... — Stt!! dreigen hastati, veliten en hunne centurioenen en ordinariï donderen, juist voor dat de consulaire statie-kar aantriomfeert: — Bij alle goden: niet Caezar Augustus roepen! — En een week geleden mochten we wèl! — De keizer alleén is Augustus! — Dan maar: heil Aurelius Alexander Caezar! schreeuwbrult het Volk. — Heil Augustus!! schreeuwt een stem na. Het is niet duidelijk, wien heil wordt geroepen, den keizer, den Caezar... en Antiochianus commandeert... De troepen bulderen: — Diï te servent, Antonine! ...Het volk zwijgt, staart naar den keizer, die groet met zijn ivoren staf. — Alexander, Diï te servent! bulderen de troepen nu. — Hèil, hèil Alexander!!! schreeuwbrult het razende Volk. Heil Aurelius Alexander Caezar! Heil onze geliefde Caezar! Hei9l onze heerlijke Alexander! Heil Alexander! Hèil Alexànder!!

— De berg van licht by Louis Couperus (Page 332)