User Profile

Lang was hij reeds bij Windekind geweest, en hij was zo gelukkig in zijn nieuwe leven, dat hij weinig berouw gevoelde over zijn belofte, al het achtergelatene te vergeten. Er waren geen tijden van angst of eenzaamheid, waarin altijd het berouw komt.

— De Kleine Johannes by Frederik Van Eeden (Page 56)

'Wat is harmonie, Windekind?' 'Dat is hetzelfde als geluk. Het is dat, waarnaar alles streeft. Ook de mensen. Doch zij doen als jongens, doe een vlinder willen vangen. Zij jagen haar juist weg door hun domme pogingen.

— De Kleine Johannes by Frederik Van Eeden (Page 52)

En Johannes vroeg ook dikwijls, want hij zag en hoorde veel raadselachtigs. Domme vragen deed hij vaak; hij vroeg waarom de wereld was zoals zij was, en waarom dieren en planten dood moesten gaan, en of er wonderen konden gebeuren.

— De Kleine Johannes by Frederik Van Eeden (Page 8)

Zodra gij het niet meer gelooft, moet ge niet verder lezen, want dan schrijf ik niet voor u.

— De Kleine Johannes by Frederik Van Eeden (Page 5)

Sprakeloos liet Onno zich op een stoel zakken. 'Vertel!' zei Quinten. 'Wat is er gebeurd?' 'Ik word gek. Vanochtend is mijn stok ontdekt - door die oude vrouw. Zoals elke zondag kwam zij als eerste de Heilige Trap op en ze alarmeerde de passionisten. Toen ze hun verbijstering zag, begon ze te schreeuwen dat er een wonder was gebeurd, niemand kon immers in die kapel komen. Binnen een uur had het nieuws zich door de stad verspreid en van alle kanten begonnen de mensen toe te stromen. Wat denk je? Ze geloven dat mijn stok de staf van Mozes is, waarmee hij water uit de rots heeft geslagen. Het bewijs is de handgreep in de vorm van een slangenkop: aan het hof van de farao heeft Mozes zijn staf eens op de grond gegooid en die veranderde toen in een slang. Tegelijk zeggen ze, dat de paradijsslang nu de acheiropoèton aanbidt in het pauselijke Heilige der Heiligen, en dat dat duidt op het einde van de erfzonde en de wederkomst van Christus. Op het ogenblik schijnen er opstoppingen te zijn op alle toegangswegen naar Rome.' Het duurde even eer Quinten kon zeggen: 'Maar die paters weten toch, dat het jouw stok is?' 'Dus die laten het kennelijk zo,' knikte Onno. 'Zij hebben niet goed opgelet, en het is niet hun belang dat dat bekend wordt. Bovendien vinden zij die opwaardering van hun kapel natuurlijk prachtig.' 'En als Mauro je stok herkent?' 'Dan durft hij niets te zeggen. Misschien laat hij zich zwijggeld geven. Niemand kan nu meer terug.' 'En waarom kwam daarnet de rector niet aan het woord? Kan er niet toch meer aan de hand zijn?' 'Misschien wordt padre Agostino straks wel heilig verklaard. Patroonheilige van het zuivelbedrijf.'

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 871)

'Nu is de Francis Bacon dus het Sancta Sanctorum.' 'De Francis Bacon?' 'Heb je dat niet gezien toen we instapten? Zo heet dit vliegtuig.'

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 864)

'Het is nu kwart over acht. Die pastoors hebben mijn stok vermoedelijk al ontdekt, of anders gebeurt dat binnen een uur, padre Agostino verandert van schrik in gorgonzola en over twee uur geeft Angiolina een nauwkeurige beschrijving van die zonderlinge vader en zoon, die met het eerste het beste vliegtuig wilden vertrekken; en van die israelische agente horen ze, dat het tweetal toch wel iets heel raars bij zich had,' zei hij en wees omhoog, naar het bagagevak.

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 859)

'Neemt u de rector maar niet kwalijk. U mag hem niet aanraken. Padre Agostino denkt sinds een paar maanden, dat hij van boter is.'

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 847)

Nadat de leken op straat waren gezet, werd beneden bij de ingang de gewijde sfeer geleidelijk vervangen door een knallende ruzie in het italiaans. Een gedaanteverwisseling scheen zich meester te maken van de geestelijken. Onno kon niet verstaan wat al die kijvende oude stemmen zeiden, maar dat het gebeurde beschouwde hij als een bevestiging van zijn theorie van de Gouden Muur

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 822)

Ook zelf knielde hij met gevouwen handen op de eerste trede. Hij was niet zover gegaan de achtentwintig officiële gebeden uit zijn hoofd te leren, maar om nu een kwartier lang uitsluitend zinloos zijn lippen te bewegen, leek hem ook ridicuul; dus begon hij maar latijnse verbuigingen te prevelen: 'Hic, haec, hoc. Hic, huius, hoc. Hic, huic, hoc. Hunc, hanc, hoc. Hoc, hac, hoc. Hi, hae, haec. Horum, harum, horum. Horum, his, horum. Hos, has, haec. Hos, his, haec.'

— De ontdekking van de hemel by Harry Mulisch (BBLiterair) (Page 819)